پیوندتان مبارک

آقا دوماد مهربونه            مثل دسته گل می مونه

ساقدوشو بگید بیادُ         بزنه موهاشو شونه

آینه وشمعدون بیارید          بزارید پیشش

گلاب بپاشید به سر و          به گل ریشش

پیوندتان مبارک

مجهول فی الارض و معروف فی السما

چه کرج یا تهران ما برات سربازیم
سرمونو آقا جلو پات می اندازیم
تو فقط لب تر کن بده فرمان آقااز جنازه هاشون تپه می سازیم ما

نمیدونم چی بگم یا بنویسم ولی به ذهنم می رسه جواب کسایی رو بدم که میگن فرهنگ شهادت تموم شده و شهدا دیگه نیستن و.قدیمی شدن و از این حرفا.....ولی من کسایی رو میشناسم دور بر خودم که مصداق شهدا هستند مصداق حاج ابراهیم همت، مصداق حاج ابراهیم هادی و مصداق هزاران گمنامان زمین و مشهور در آسمان همان هایی که مجهولون فی الارض و معرفون فی سما هستند.هنوز هم کسانی هستند که در راه جهاد فی سبیل الله  با اخلاص و گمنام کار میکنند.
همان هایی که برای نوجوانان وفرهنگ کشورشان دغدغه دارند .
همان ها که بی خوابی ها اردو سختی و مشقت های کار را تحمل میکنند بله هنوز هم هستند این زحمت کشان
همان هایی که به معنای واقعی درد فرهنگی کشور را حس کرده و برای آن دغدغه دارند
بله به نظر من علی اقا نواختی هم از اینجور آدمهاست که درد نوجوان را درد خود میداند و همچون سربازی گمنام و با سربند یا زهرا(س) در جنگ فرهنگی به نبرد پرداخته است.