امان از این جماعت

این جماعت ...

وقتی بانوان شهرم چادر می پوشند، با نگاه هایشان مسخره می کنند..

وقتی چفیه می اندازیم، انگشت هایشان را به سویمان می گیرند..

وقتی هیت می رویم، نگاه هایشان امانمان نمی دهد..

وقتی عکس حضرت آقا روی صفحه ی گوشی یا کامپیوتر می گذاریم، به اعتقاداتمان توهین می کنند..

وقتی بی تابی مناطق جنوب را می کنیم، بی تابی امان را به سخره می گیرند..

وقتی راهی مزار شهدا می شویم، می خندند به علاقه هایمان..

وقتی در برابرشان بحث هم می کنیم، جوابمان را فحش می دهند..

وقتی میخواهیم حرفی بزنم هم کاری می کنند که سکوت را برگزینیم..

وقتی غصه ی غصه های امامان را میخوریم،

 غصه هایمان را با حرف هایشان دو چندان می کنند..

و...

دیگر قلمم عاجز است از توصیفشان.

عجب جماعتی هستند این جماعت ...

و حال که اینگونه هستند، بگذار برایت بگویم که

همرنگ این جماعت شدن رسوایت می کند...

حال که این جماعت را شناختی، بگذار قافیه ها را عوض کنیم...

خواهی نشوی همرنگ ،  

رسوا ی جماعت شو...

خواهی نشوی رسوا ...

همرنگ شهیدان شو ...

که رنگشان بی رنگی است...

کازی از رسانه مهاجر

Www.kolebar.blog.ir